ငါတို႔ရြာက ဖိုးေကာင္းျငိမ္းေလ။ တစ္ရက္မွာယာေတာ
ေဘးက ေညာင္ပင္ႀကီး တက္ခ်ဳိင္တယ္။ သူခ်ဳိင္မယ့္ ေညာင္ကိုင္းကလည္း ပင္မႀကီးဘက္ကေန ထိုင္ျပီး ခ်ဳိင္ဖို႔ရာက ဘယ္လိုမွ လက္အလွည့္ကလည္း မသင့္ဘူး။ ထိုင္စရာ ေနရာကလည္း မရွိဘူးတဲ႔။ ဒါန႔ဲပဲ ဖိုးေကာင္းၿငိမ္းက က်ဳိးကာနီးမွပဲ ဟိုဘက္ ျပန္ကူးမယ္ဆိုျပီး က်ဳိးက်မယ့္ ဘက္ကေန ထိုင္ျပီး ေညာင္ကိုင္းႀကီးကို ေျပာင္းျပန္ ျပန္ ခုတ္သတဲ႔ေလ။ ေညာင္ကိုင္းကလည္း ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ခုတ္ကာရွိေသး လူထိုင္ထားတဲ႔ ဝိတ္နဲ႔ဆိုေတာ့ က်ဳိးက်ပါေရာ။ ဖိုးေကာင္းျငိမ္းလည္း ဟိုဘက္ေတာင္ ျပန္ကူးခ်ိန္ မရလိုက္ဘူး။ ေညာင္ကိုင္းနဲ႔အတူ ေအာက္ျပဳတ္က် ပါေလေရာ။ ခါးရိုးနာသြားလို႔ ေသထိေအာင္ ခါးကိုင္းႀကီးနဲ႔ ေနသြားရတယ္။ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းဖိုးေကာင္းျငိမ္းလိုမလုပ္ႀကနဲ႔ေနာ္။
ဘဝအေမာေျပႏိုင္ႀကပါေစ။
ေဘးက ေညာင္ပင္ႀကီး တက္ခ်ဳိင္တယ္။ သူခ်ဳိင္မယ့္ ေညာင္ကိုင္းကလည္း ပင္မႀကီးဘက္ကေန ထိုင္ျပီး ခ်ဳိင္ဖို႔ရာက ဘယ္လိုမွ လက္အလွည့္ကလည္း မသင့္ဘူး။ ထိုင္စရာ ေနရာကလည္း မရွိဘူးတဲ႔။ ဒါန႔ဲပဲ ဖိုးေကာင္းၿငိမ္းက က်ဳိးကာနီးမွပဲ ဟိုဘက္ ျပန္ကူးမယ္ဆိုျပီး က်ဳိးက်မယ့္ ဘက္ကေန ထိုင္ျပီး ေညာင္ကိုင္းႀကီးကို ေျပာင္းျပန္ ျပန္ ခုတ္သတဲ႔ေလ။ ေညာင္ကိုင္းကလည္း ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ခုတ္ကာရွိေသး လူထိုင္ထားတဲ႔ ဝိတ္နဲ႔ဆိုေတာ့ က်ဳိးက်ပါေရာ။ ဖိုးေကာင္းျငိမ္းလည္း ဟိုဘက္ေတာင္ ျပန္ကူးခ်ိန္ မရလိုက္ဘူး။ ေညာင္ကိုင္းနဲ႔အတူ ေအာက္ျပဳတ္က် ပါေလေရာ။ ခါးရိုးနာသြားလို႔ ေသထိေအာင္ ခါးကိုင္းႀကီးနဲ႔ ေနသြားရတယ္။ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းဖိုးေကာင္းျငိမ္းလိုမလုပ္ႀကနဲ႔ေနာ္။
ဘဝအေမာေျပႏိုင္ႀကပါေစ။
No comments:
Post a Comment