ငါ့ဦးႀကီးတင္ညြန္႕က
ထန္းတက္ျပီး ရတဲ႕ထန္းရည္ေတြကို အခါးေဖာက္ျပီး ေရာင္းတယ္။ တစ္ရက္မွာေတာ့ ထန္းရည္ခါးက
ဝယ္ေသာက္တ႕ဲလူနည္းေတာ့ အမ်ားႀကီး ပိုေနတယ္။ဒါနဲ႕ ကိုတင္ညြန္႔လည္း ထန္းရည္ခါးေတြကို
အရက္ခ်က္ဖို႕ လုပ္တာေပါ့။ အရက္ခ်က္မယ္ဆိုရင္ အိုးသုံးအိုးလိုတယ္။
ေအာက္ဆံုးကအိုးထဲ ထန္းရည္ခါးထည့္။ အေပၚဆံုးအိုးက ဒန္အိုးထဲ ေရေအးထည့္။ ေအာက္ဆံုးအိုးကို မီးပူေပးေတာ့ ထန္းရည္ခါးက အေငြ႕ပ်ံၿပီး ဒန္အိုးဖင္မွာ အရက္ျဖစ္ျပီး တစ္ေပါက္ျခင္း ျပဳတ္က်။ အဲဒါကိုမွ အလယ္က ေပါင္းေခ်ာင္ထဲမွာ ခြက္ကေလးနဲ႕ ခံၿပီး အျပင္ကို ဝါးလံုးေခါင္း ေသးေသးေလးနဲ႕ထုတ္ ပုလင္းထဲကို အရက္ စုရတာကိုး။ငါ့ဦးႀကီးက
ေအာက္ဆံုးကအိုးထဲ ထန္းရည္ခါးထည့္။ အေပၚဆံုးအိုးက ဒန္အိုးထဲ ေရေအးထည့္။ ေအာက္ဆံုးအိုးကို မီးပူေပးေတာ့ ထန္းရည္ခါးက အေငြ႕ပ်ံၿပီး ဒန္အိုးဖင္မွာ အရက္ျဖစ္ျပီး တစ္ေပါက္ျခင္း ျပဳတ္က်။ အဲဒါကိုမွ အလယ္က ေပါင္းေခ်ာင္ထဲမွာ ခြက္ကေလးနဲ႕ ခံၿပီး အျပင္ကို ဝါးလံုးေခါင္း ေသးေသးေလးနဲ႕ထုတ္ ပုလင္းထဲကို အရက္ စုရတာကိုး။ငါ့ဦးႀကီးက
အရက္က မခ်က္ဖူးဘူးပဲ ခ်က္ေတာ့ ဝါးလံုးေခါင္းထဲကေန အရက္က
က်မလာဘူးတဲ႕။ ဒါနဲ႕ အရက္ခ်က္ေနက် ဘအီဆီ
သြားေမးတာေပါ့။
ဘအီကလည္း ကိုတင္ညြန္႕ကလည္း
ဝါးလံုးေခါင္း
အဝကေန ပါးစပ္နဲ႕ စုပ္လိုက္ေပါ့တဲ႕။ ဒါန႕ဲ ဦးႀကီးတင္ညြန္႔လည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘအီအႀကံေပးတဲ႕အတိုင္း
ဝါးလံုးေခါင္းအဝကေန အားပါပါနဲ႕ စုပ္ခ်လိုက္တာေပါ့။ ေျပာတဲ႕လူက ေျပာဦးေတာ့ လုိက္လုပ္တဲ႕လူကလည္း မစဥ္းစားဘူး။ေအာက္က မီးျပင္းျငင္းနဲ႕
ထိုးထားေတာ့
အရက္ေငြ႕ေတြက အိုးနဲ႕အျပည့္။ ကိုတင္ညြန္႔လည္း စုပ္လုိက္ေရာ ပါးစပ္ထဲ အလံုးအရင္းနဲ႕ဝင္ျပီး
ပါးစပ္တစ္ခုလံုး
အရက္ေငြ႕ေတြေလာင္လို႕ ဦးႀကီးတင္ညြန္႕လည္း ခုနစ္ရက္ေလာက္ ထမင္းမစားႏိုင္ဘူး။ အရည္ေလးပဲေသာက္ေနရတယ္။ ဘဝအေမာေျပႏိုင္ႀကပါေစ။
No comments:
Post a Comment