ဖိုးရဲက်ား(၁၂)
ထန္းရည္လိႈင္လိႈင္ေပါေသာေႏြအခါသမယဆုိလ်င္ ဖိုးရဲက်ားကား ညေနတိုင္က်လ်င္ ေတာင္ေ၀ွးကေလး တေတာက္ေတာက္ႏွင့္ ရြာရိုးကိုးေပါက္ ပတ္ေတာ့သည္။သူ႔အိမ္မွ ေတာင္ဖက္ကို စထြက္လ်င္ က်ဳပ္အေဒၚ ေဒၚမိစိန္၏အိမ္။အဲသည္ကေန က်ဳပ္တို႕အိမ္။က်ဳပ္တို႔အိမ္က်လ်င္ သူက အၾကာဆံုး။က်ဳပ္ စိတ္၀င္စားမွန္းသိေတာ့ ပံုတိုပတ္စကေလးကအစ ေဆးမီးတို အလယ္ အတိတ္နိမိတ္ တေဘာင္ အဆံုး ေရာက္မိေရာက္ရာ ေျပာေခ်ေတာ့သည္။က်ဳပ္မိခင္ၾကီးကလည္း အဘိုးကို အေတာ္ကေလး ခင္ရွာ၏၊အဖိုးလာလ်င္ ထန္းရည္ခါးအိုးကို သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္း ျပဳလုပ္ျပီး အျမည္းကေလးပါ ခ်ေပးတတ္သည္။ဖိုးရဲက်ားကလည္း ရင္ဖြင့္စရာရွိရင္ က်ဳပ္အေမကို ေျပာေလ့ရွိ၏။သူ႔သမီး မိျဖဴေသျပီး သမီး မိမဲ မလိမ္မိုးမလိမ္မာ ျဖစ္သည္ကိုလည္း က်ဳပ္အေမကို မ်က္ရည္ကေလး ၀ဲျပီး ေျပာတာကို သတိယမိေသးရဲ႕။က်ဳပ္တို႔အိမ္ကေနမွ ရြာ႕ေတာင္ဘက္ရိုး ကေန တပတ္ပတ္သြားလိုက္တာ အိမ္ျပန္လည္းေရာက္ေရာ ဖိုးရဲက်ား ေရခ်ိန္ကိုက္ေပျပီ။ဤကား ဖိုးရဲက်ား ထန္းရည္ခါးေသာက္နည္းပင္။
တစ္ခုေသာ ညေန၌ ဖိုးရဲက်ား ေဒြးၾကီး မိစိန္အိမ္၌ ထန္းရည္ခါးေလးႏွင့္ ဆက္ရက္မင္း စည္းစိမ္ေတြ႔ေနေခ်၏။ထိုအခ်ိန္၌ ေဒၚမိစိန္တို႕ အုပိစုက ဆူညံဆူညံျဖင့္ သံုးေလးေယာက္ ေတာက္ဘက္သို႕ ထြက္ေျပးၾက၏။အဖိုးက ဘာျဖစ္လို႕တုန္းေမးေတာ့ သူ႔သား လားရိႈူဘက္ လႊဆြဲေနရာက လႊကန္ထရိုက္က ပိုက္ဆံ မေပးလို႕ ေစာင့္ေနခဲ႕ရတာ သည္ေန႔မွ ျပန္ခဲၾကတယ္ဆိုလို႕ ေျပးဲၾကိဳၾကတာတဲ႕ အဖိုး လို႕ ေျပာေနတုန္း သံုးေလးႏွစ္အရြယ္ကေလးေလးက ေတာင္ထဲကေန အတင္းငိုျပီး ဖိုးရဲက်ားတို႕ ရွိရာဘက္ကို ၀င္ေျပးလာပါေလေရာ။
အဲသည္တင္ ဖိုးရဲက်ားက မယံုရင္ သြားေမးေခ်ပါဗ်ာ၊ေငြက မရခဲ႕ပါဘူးဗ် တဲ႕။
ခဏေနေတာ့ ေဒၚမိစိန္တစ္ေယာက္ သဴူ႕သားဆီက ျပန္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္၊ကန္ထရိုက္က ထြက္းေျပးသြားလို႔ ေငြက မရခဲ့ဘူးတဲ႕။
အတိတ္နိမိတ္ေကာက္တဲက ပညာေတြေပါ့ေလ။သည္ေခတ္ထဲေတာ့ သိတဲ့လူ ရွားသြားျပီ။
တစ္ခုေသာ ညေန၌ ဖိုးရဲက်ား ေဒြးၾကီး မိစိန္အိမ္၌ ထန္းရည္ခါးေလးႏွင့္ ဆက္ရက္မင္း စည္းစိမ္ေတြ႔ေနေခ်၏။ထိုအခ်ိန္၌ ေဒၚမိစိန္တို႕ အုပိစုက ဆူညံဆူညံျဖင့္ သံုးေလးေယာက္ ေတာက္ဘက္သို႕ ထြက္ေျပးၾက၏။အဖိုးက ဘာျဖစ္လို႕တုန္းေမးေတာ့ သူ႔သား လားရိႈူဘက္ လႊဆြဲေနရာက လႊကန္ထရိုက္က ပိုက္ဆံ မေပးလို႕ ေစာင့္ေနခဲ႕ရတာ သည္ေန႔မွ ျပန္ခဲၾကတယ္ဆိုလို႕ ေျပးဲၾကိဳၾကတာတဲ႕ အဖိုး လို႕ ေျပာေနတုန္း သံုးေလးႏွစ္အရြယ္ကေလးေလးက ေတာင္ထဲကေန အတင္းငိုျပီး ဖိုးရဲက်ားတို႕ ရွိရာဘက္ကို ၀င္ေျပးလာပါေလေရာ။
အဲသည္တင္ ဖိုးရဲက်ားက မယံုရင္ သြားေမးေခ်ပါဗ်ာ၊ေငြက မရခဲ႕ပါဘူးဗ် တဲ႕။
ခဏေနေတာ့ ေဒၚမိစိန္တစ္ေယာက္ သဴူ႕သားဆီက ျပန္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္၊ကန္ထရိုက္က ထြက္းေျပးသြားလို႔ ေငြက မရခဲ့ဘူးတဲ႕။
အတိတ္နိမိတ္ေကာက္တဲက ပညာေတြေပါ့ေလ။သည္ေခတ္ထဲေတာ့ သိတဲ့လူ ရွားသြားျပီ။
No comments:
Post a Comment