သမိုင္း

ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းတြင္ က်ႏုပ္၏မိခင္ၾကီးကား ေျခာက္ႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္အရြယ္ပင္။မိခင္ၾကီးမေသခင္က ေမးျမန္းၾကည့္ဖူးရာ အဂၤလိပ္ဗံုးက်ဲ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားလာလ်င္ သူ႕အေဖက ပုန္းက်င္းထဲ ေျပးၾကဆိုသျဖင့္ ဗုန္းခိုက်င္းထဲ ဝင္ေျပးရပံု။ဗုံးခိုက်င္းမွာ က်င္တြယ္ပံုသ႑ာန္ရွိပံု ဗံုးခိုက်င္းထဲ၌ အျမဲလိုလို ေခါင္းအံုးတစ္လံုးနဲ႕ ေနခဲ႕ရပံု ေလယာဥ္ပ်ံမ်ား နိမ့္နိမ့္ ကေလး ထန္းတဖ်ားေက်ာ္ရံုမွ ပ်ံသန္းေနတတ္ပံု စသည္တို႕ကို မွတ္မိေနေၾကာင္းေျပာျပေလသည္။
ထိုအခ်ိန္က ရြာထဲမွ ေဒၚခင္ညိဳတို႕မွာ အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ပင္။တစ္ညတြင္ ေဒၚခင္ညိဳတို႕တစ္ေတြ ရြာ့ေျမာက္ဘက္ နတ္ၾကီးေတာအနီးရွိ ေျမပဲကုန္းတြင္ ေျမပဲဆြတ္ေနၾက သည္။ ညအခ်ိန္ျဖစ္သည့္အတြက္ မီးဖိုေလေဘးတြင္ ဝိုင္းဖြဲ႕၍ ေလးငါး ဆယ္ေယာက္ ဝိုင္းဖြဲ႕ကာ စကား တေျပာေျပာနဲ႕ ေျမပဲဆြတ္ေနၾက ျခင္းပင္။ထိုအခ်ိန္တြင္ က်ြဲၾကီးေခၚ နာမည္ၾကီး အဂၤလိပ္ ဗုန္းက်ဲ ေလယာဥ္ပ်ံက ဂ်ပန္စစ္တပ္ စခန္းခ် ေနသည္ဟု ထင္ကာ နိမ့္ိနိမ့္ ကေလး ပ်ံဝဲလာျပီး စက္ေသနတ္နဲ႕ ယမ္းေခ် ေတာ့သည္။ေဒၚခင္ညိဳတို႕လည္း ဒေရာေသာပါး ထေျပးရေခ် ေတာ့သည္။ကံေကာင္းေထာက္မ၍ မည္သူမ်ွ ထိခိုက္မႈ မရွိေခ်။ အဂၤလိပ္ ေလယာဥ္ပ်ံတို႕ကား မီးေရာင္ ျမင္လ်င္ စက္ေသနတ္ျဖင့္ ဝင္ဆြဲ ေလ့ရွိ သည္ဆို၏။ယခုေတာ့ အဆိုပါ ေဒၚခင္ညိဳလည္း သက္ရွိထင္ရွား ရွိေသးလားမေမးမိခဲ႕ေတာ့။ယခင္တစ္ေခါက္ ရြာေရာက္စဥ္က ငယ္စဥ္က ေျပးခဲ႕ၾကရပံုကို အမွတ္တရ ျပန္ေျပာသျဖင့္ ယေန႕ေခတ္ ရြာမွ ကေလးသူငယ္မ်ား အဖိုးအဖြားတို႕ ငယ္စဥ္က ေခတ္အေျခအေနကို သိရွိႏိုင္ၾကေစရန္ မ်ွေဝေပးျခင္းသာ။
္