ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားဘဝ အမွတ္တရမ်ား(၁၅)
ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးေကသရ ဒီေန့မနက္ အိပ္ယာထကတဲက ေဒါသထြက္စရာၾကံဳေတာ့သည္။ေဒါသမထြက္ ေနႏိုင္ပါရိုးလား။
သူ့႕ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား။ကိုရင္ေတြကို မွာထားသည္။ညေရးညတာ အေပါ့အပါး သြားခ်င္ရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ႏွိုးပီး သြားၾကလို့ ေျပာထားသည္။ေက်ာင္းဝင္းကလည္း အက်ယ္ၾကီး။ကေလးသူငယ္ေတြဆိုေတာ့ တေစၧသူရဲကလည္း အေတာ္ေၾကာက္တတ္ၾကသည္။ေက်ာင္းသားၾကီးေတြကလည္း ညစ္ပတ္ခ်င္သည္။တစ္ခါတစ္ေလ ႏွိုးရခ်င္မွ ရတတ္သည္။
သည္မနက္ ဘုန္းၾကီး အိပ္ယာက ထေတာ့ ေက်ာင္းေပၚမွာ ခ်ီးပါထားသည္။ဒါနဲ႕ေက်ာင္းသားအားလံုးကို ေခၚစစ္သည္။အေျဖက မေပၚ။ဘယ္သူမွ မေျပာ။ဘူးတစ္လံုးေဆာင္ အိုေအာင္မဆင္းရဲ ဆိုသလိုမ်ား မွတ္ေနၾကေရာသလား မသိ။
ဘုန္းေတာ္ၾကီးလည္း စစ္မရေလေလ ေဒါသကထြက္လာေလေလ။သည္လိုနဲ႕ ညေနပိုင္း ေရာက္လာသည္။ဘုန္းၾကီးက ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုး ဘုရားခန္းေရွ႕စုထိုင္ေစသည္။ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုးစံုလ်င္ ဘုန္းၾကီးလည္း စကားတစ္ခြန္းမွ
မေျပာပဲ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကို သြားျပီ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့စိုက္ၾကည့္သည္။ေက်ာင္းသားေတြလည္း
အသက္ပင္ မရွဴရဲ။ဘုန္းၾကီးကိုလည္း ျပန္မၾကည့္ရဲ။ေက်ာင္းသားအားလံုးကို တစ္ေယာက္ခ်င္းလိုက္ၾကည့္ျပီးေသာ္
ေအး ရျပီ သြားၾကေတာ့ တဲ႕။ေက်ာင္းသားေတြလည္း အားလံုး ထ အသြား ဘုန္းၾကီးက ဟို ခ်ီးပါတဲ႕ အေကာင္က ဘယ္ ထလိုက္သြားမလို႕တုန္း ဆိုေတာ့ မသိစိတ္လို့ ေျပာရမလား ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ေျပာရမလား။ျမင့္ခင္ဆိုတဲ႕အေကာင္က ျပန္ထိုင္ပါေလေရာ။ ဘုန္းၾကီးလည္း မင္း လာခဲ႕ဒီနားကို။မင္း ပါတာ မဟုတ္လား ဆိုေတာ့ တင္ပါ့ဘုရား တဲ႕။
ဦးေကသရလည္း ေမာင္ျမင့္ခင္အား ရိုက္လိုက္သည္မွာ ၾကိမ္ေခ်ာင္းပင္ က်ိဳးသြား၏။မည္သူမ်ွလည္း ေတာ္ပါေတာ့ဘုရား ဟု
ဝင္မတားရဲ။ေၾသာ္ ဤသည္ပင္လ်င္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားဘဝ ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။ေမာင္ျမင့္ခင္လည္း ေနာက္ရက္မွစ၍ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း မလာရဲေတာ့ေခ်။မည္သို႕လ်င္ လာရဲပါေတာ့မည္နည္း။ေက်ာတစ္ျပင္လံုး ႀကိမ္နဲ႕ အရိုက္ခံရတဲ႕ အရႈိးရာေတြ နည္းတာမွ မဟုတ္ပဲကိုး။့
သူ့႕ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား။ကိုရင္ေတြကို မွာထားသည္။ညေရးညတာ အေပါ့အပါး သြားခ်င္ရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ႏွိုးပီး သြားၾကလို့ ေျပာထားသည္။ေက်ာင္းဝင္းကလည္း အက်ယ္ၾကီး။ကေလးသူငယ္ေတြဆိုေတာ့ တေစၧသူရဲကလည္း အေတာ္ေၾကာက္တတ္ၾကသည္။ေက်ာင္းသားၾကီးေတြကလည္း ညစ္ပတ္ခ်င္သည္။တစ္ခါတစ္ေလ ႏွိုးရခ်င္မွ ရတတ္သည္။
သည္မနက္ ဘုန္းၾကီး အိပ္ယာက ထေတာ့ ေက်ာင္းေပၚမွာ ခ်ီးပါထားသည္။ဒါနဲ႕ေက်ာင္းသားအားလံုးကို ေခၚစစ္သည္။အေျဖက မေပၚ။ဘယ္သူမွ မေျပာ။ဘူးတစ္လံုးေဆာင္ အိုေအာင္မဆင္းရဲ ဆိုသလိုမ်ား မွတ္ေနၾကေရာသလား မသိ။
ဘုန္းေတာ္ၾကီးလည္း စစ္မရေလေလ ေဒါသကထြက္လာေလေလ။သည္လိုနဲ႕ ညေနပိုင္း ေရာက္လာသည္။ဘုန္းၾကီးက ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုး ဘုရားခန္းေရွ႕စုထိုင္ေစသည္။ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုးစံုလ်င္ ဘုန္းၾကီးလည္း စကားတစ္ခြန္းမွ
မေျပာပဲ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကို သြားျပီ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့စိုက္ၾကည့္သည္။ေက်ာင္းသားေတြလည္း
အသက္ပင္ မရွဴရဲ။ဘုန္းၾကီးကိုလည္း ျပန္မၾကည့္ရဲ။ေက်ာင္းသားအားလံုးကို တစ္ေယာက္ခ်င္းလိုက္ၾကည့္ျပီးေသာ္
ေအး ရျပီ သြားၾကေတာ့ တဲ႕။ေက်ာင္းသားေတြလည္း အားလံုး ထ အသြား ဘုန္းၾကီးက ဟို ခ်ီးပါတဲ႕ အေကာင္က ဘယ္ ထလိုက္သြားမလို႕တုန္း ဆိုေတာ့ မသိစိတ္လို့ ေျပာရမလား ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ေျပာရမလား။ျမင့္ခင္ဆိုတဲ႕အေကာင္က ျပန္ထိုင္ပါေလေရာ။ ဘုန္းၾကီးလည္း မင္း လာခဲ႕ဒီနားကို။မင္း ပါတာ မဟုတ္လား ဆိုေတာ့ တင္ပါ့ဘုရား တဲ႕။
ဦးေကသရလည္း ေမာင္ျမင့္ခင္အား ရိုက္လိုက္သည္မွာ ၾကိမ္ေခ်ာင္းပင္ က်ိဳးသြား၏။မည္သူမ်ွလည္း ေတာ္ပါေတာ့ဘုရား ဟု
ဝင္မတားရဲ။ေၾသာ္ ဤသည္ပင္လ်င္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားဘဝ ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။ေမာင္ျမင့္ခင္လည္း ေနာက္ရက္မွစ၍ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း မလာရဲေတာ့ေခ်။မည္သို႕လ်င္ လာရဲပါေတာ့မည္နည္း။ေက်ာတစ္ျပင္လံုး ႀကိမ္နဲ႕ အရိုက္ခံရတဲ႕ အရႈိးရာေတြ နည္းတာမွ မဟုတ္ပဲကိုး။့
No comments:
Post a Comment