ပံဳးေတာ္မူ( ၅၂)
သခင္စိန္႔ေခၚ ဆရာဦးစိန္႔ကား ဇီးေပါက္ရြာသို႔ ၀င္၀င္ခ်င္း လမ္းဘယ္ဘက္ကပ္ရက္က အိမ္တြင္ေနထိုင္ခဲ့ေလသည္။ေနာင္ပိုင္းတြင္ အိမ္ကို ယခုလက္႐ွိ ဦးကိုေလးအား ေရာင္းခ်ကာ ရန္ကုန္႐ွိ သူ႔သားသမီးမ်ား ႐ွိရာလိုက္သြားၾကၿပီး ဇီးေပါက္ရြာမွ အၿပီးထြက္သြားၾကသည္။
က်ႏုပ္မိခင္ႀကီး က်ႏုပ္ငယ္စဥ္က သူတို႔ လူႀကီးအခ်င္းခ်င္း ေျပာေနၾကသံကို က်ႏုပ္ မွတ္မိခဲ့သည္မွာ အႏွီဥိ္းစိန္႔တို႔ လင္မယားမွာ လင္ႀကီးမယားႀကီးမ်ားကို ပစ္ၿပီး ဇီးေပါက္ ဘက္သို႔ လာေရာက္ ဇာတ္ျမႇဳပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္ ဟုဆိုသည္။သူ႔အမ်ိဳးသမီးေဒၚေစာရီ၏ အရင္အမ်ိဳးသားမွာ ဘုန္းႀကီးလူ
ထြက္က္ဟုဆိုသည္။သူ႔အမ်ိဳးသမီး ဦးစိန္႔ေနာက္လိုက္ေျပး
ေသာ အခါ အဆိုပါ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ေယာက္်ားမွ လက္ေကာက္စသည့္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားပင္ ရြာထိ လိုက္ေပးေသးသည္ ဆို၏။က်ႏုပ္မိခင္ႀကီးေျပာျပသမ်သာ။အခုမွ ျပန္ေမးခ်င္ေသာ္လည္း မိခင္ႀကီးလည္း မ႐ွိေတာ့သျဖင့္ ေမးမရေတာ့ေခ်။ရြာထဲ႐ွိ တျခားလူႀကီးသူမမ်ား သိေလမလား မဆိုသာ။
အႏွိဦးစိန္႔ကား ရြာဘက္တြင္ေက်ာင္းဆရာ လုပ္ေနေလ၏။သူ႔အမ်ိဳးသမီးကား ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္သို႔ ေစ်းေရာင္းေလ၏။ဦးစိန္႔သည္ စာသင္ေလေသာ္ ေက်ာင္းကလည္း ခနခနပိတ္၏။အဖိတ္ဦးပုသ္ဆိုျပန္ပိတ္လိုက္ျပန္၏။စေနတနဂၤေႏြဆိုျပန္ ပိတ္လိုက္ျပန္၏။အခါတစ္ပါးေသာ္ ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းပိတ္သည္ဆိုသျဖင့္ ျပန္လာၾကျပန္၏။ဘာလို႔ပိတ္ျပန္တာဘည္း ေမးေသာ္ မေစာရီ ေမြးေန႔ဟု ဆို၏။သူ႔မိန္းမ ေမြးေန႔ဆိုျပန္ ပိတ္ျပန္၏။ယေန႔ထိ က်ႏုပ္တို႔ရြာရပ္၌ ကေလးမ်ား ေက်ာင္းပိတ္လာလ်ွင္ မေစာရီ ေမြးေန႔လား ဟု လူႀကီးမ်ားက ေမးျမန္းၾကတုန္းပင္။
တစ္ေန႔တြင္ ဦးစိန္႔ႏွင့္ မေစာရီ ကေတာက္ကဆ စကားမ်ားၾက၏။ဦးစိန္႔က ေဒါသထြက္လာသျဖင့္ သူ႔မိန္းမႀကီးအား ေခြးယိုးမႀကီး ဟု ဆဲ၏။မေစာရီက မွားတယ္ ကိုစိန္႔ ဟုဆို၏။
ထိုအခါ ဦးစိန္႔က ႏြားယိုးမႀကီး ဟု ဆဲျပန္၏။ေဒၚေစာရီလည္း မွားတယ္ က္ုစိန္႔ ဟု ဆိုုျပန္သတဲ့။သို႔ႏွင့္ ဆရာစိန္႔လည္း ဟ ငါယိုးမႀကီးရ ဟု ဆဲလိုက္ျပန္၏။ထိုအခါၾကမွ ေဒၚေစာရီက မွန္တယ္ ကိုစိန္႔ ဟု ဆိုသတဲ့။
က်ႏုပ္မိခင္ႀကီး က်ႏုပ္ငယ္စဥ္က သူတို႔ လူႀကီးအခ်င္းခ်င္း ေျပာေနၾကသံကို က်ႏုပ္ မွတ္မိခဲ့သည္မွာ အႏွီဥိ္းစိန္႔တို႔ လင္မယားမွာ လင္ႀကီးမယားႀကီးမ်ားကို ပစ္ၿပီး ဇီးေပါက္ ဘက္သို႔ လာေရာက္ ဇာတ္ျမႇဳပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္ ဟုဆိုသည္။သူ႔အမ်ိဳးသမီးေဒၚေစာရီ၏ အရင္အမ်ိဳးသားမွာ ဘုန္းႀကီးလူ
ထြက္က္ဟုဆိုသည္။သူ႔အမ်ိဳးသမီး ဦးစိန္႔ေနာက္လိုက္ေျပး
ေသာ အခါ အဆိုပါ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ေယာက္်ားမွ လက္ေကာက္စသည့္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားပင္ ရြာထိ လိုက္ေပးေသးသည္ ဆို၏။က်ႏုပ္မိခင္ႀကီးေျပာျပသမ်သာ။အခုမွ ျပန္ေမးခ်င္ေသာ္လည္း မိခင္ႀကီးလည္း မ႐ွိေတာ့သျဖင့္ ေမးမရေတာ့ေခ်။ရြာထဲ႐ွိ တျခားလူႀကီးသူမမ်ား သိေလမလား မဆိုသာ။
အႏွိဦးစိန္႔ကား ရြာဘက္တြင္ေက်ာင္းဆရာ လုပ္ေနေလ၏။သူ႔အမ်ိဳးသမီးကား ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္သို႔ ေစ်းေရာင္းေလ၏။ဦးစိန္႔သည္ စာသင္ေလေသာ္ ေက်ာင္းကလည္း ခနခနပိတ္၏။အဖိတ္ဦးပုသ္ဆိုျပန္ပိတ္လိုက္ျပန္၏။စေနတနဂၤေႏြဆိုျပန္ ပိတ္လိုက္ျပန္၏။အခါတစ္ပါးေသာ္ ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းပိတ္သည္ဆိုသျဖင့္ ျပန္လာၾကျပန္၏။ဘာလို႔ပိတ္ျပန္တာဘည္း ေမးေသာ္ မေစာရီ ေမြးေန႔ဟု ဆို၏။သူ႔မိန္းမ ေမြးေန႔ဆိုျပန္ ပိတ္ျပန္၏။ယေန႔ထိ က်ႏုပ္တို႔ရြာရပ္၌ ကေလးမ်ား ေက်ာင္းပိတ္လာလ်ွင္ မေစာရီ ေမြးေန႔လား ဟု လူႀကီးမ်ားက ေမးျမန္းၾကတုန္းပင္။
တစ္ေန႔တြင္ ဦးစိန္႔ႏွင့္ မေစာရီ ကေတာက္ကဆ စကားမ်ားၾက၏။ဦးစိန္႔က ေဒါသထြက္လာသျဖင့္ သူ႔မိန္းမႀကီးအား ေခြးယိုးမႀကီး ဟု ဆဲ၏။မေစာရီက မွားတယ္ ကိုစိန္႔ ဟုဆို၏။
ထိုအခါ ဦးစိန္႔က ႏြားယိုးမႀကီး ဟု ဆဲျပန္၏။ေဒၚေစာရီလည္း မွားတယ္ က္ုစိန္႔ ဟု ဆိုုျပန္သတဲ့။သို႔ႏွင့္ ဆရာစိန္႔လည္း ဟ ငါယိုးမႀကီးရ ဟု ဆဲလိုက္ျပန္၏။ထိုအခါၾကမွ ေဒၚေစာရီက မွန္တယ္ ကိုစိန္႔ ဟု ဆိုသတဲ့။
