ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားဘဝ အမွတ္တရမ်ား (၁၇)
က်ႏုပ္ကား ငါးႏွစ္သားမွ ၁၂ႏွစ္သား ထိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားဘဝျဖင့္ ခုနစ္ႏွစ္ရွစ္ရွစ္ခန္႕ ေနလာခဲ႕ရသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကား ရြာ႔အေရွ႕ ေျမာက္ေထာင့္၌ ရွိျပီး စာသင္ေက်ာင္း ကား ရြာ႕ အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္၌ ရွိေလသည္။
က်ႏုပ္သည္ ငယ္စဥ္က ေက်ာင္း အင္မတန္ပုန္း၏။ဤေရြ႕ဤမ်ွ ေက်ာင္းပုန္းခဲ႕ပါလ်က္ မဟာဘြဲ႕ ရေအာင္ ပညာသင္ယူႏိုင္ခဲ႕ သည္မွာ လည္း အံ႕ၾသစရာပင္။ ေက်ာင္းမည္မ် ွပုန္းပုန္း အတန္းထဲတြင္ အဆင့္ တစ္မွ မဆင္းေခ်။
က်ႏုပ္ ဒုတိယတန္းတြင္ သင္ၾကားေပး ေသာ ဆရာဦးစစ္ဝင္းကား အင္မတန္ မွ အရိုက္သန္၏။သူရိုက္မွာေၾကာက္၍ ေက်ာင္းပုန္း ေက်ာင္းပုန္းလို႕ အရိုက္ ္ခံရႏွင့္ ခ်ာလပတ္လည္ေန၏။
တစ္ေန႕ေန႕လည္ ဆြမ္းစားျပီးခ်ိန္တြင္ က်ႏုပ္ႏွင့္ ေသာင္းပိုမွာ ေက်ာင္း မလိုက္ပဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းပုန္းဖို႕ ေနရစ္ခဲ႕ၾက၏။ သို႕ေသာ္ က်ႏုပ္တို႕ ေက်ာင္းပုန္းသည္ ကို အိမ္သို႕ ဘယ္သူက သတင္းေပး လိုက္သည္မသိ။က်ႏုပ္၏ ဖခင္သည္ ၾကိမ္လံုးကိုင္ျပီး ေက်ာင္းေပါက္ဝသို႕ လာေနေခ်၏။
က်ႏုပ္ႏွင့္ ေသာင္းပိုမွာ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းေပၚ ေဆာ့ေနရာမွ က်ႏုပ္ ္ဖခင္လာတာျမင္လ်င္ ေသာင္းပိုမွ ဟာ မင့္အေဖ လာေနျပီကြ တဲ႕။သို႕ႏွင့္ က်ႏုပ္လည္း ငါ သည္ေသတၲာထဲ ဝင္ပုန္းေနမယ္ကြာ။မင္းက ေသတၳာ ပိတ္ျပီး ေျပးေတာ့ဟု ေျပာလိုက္၏။ က်ႏုပ္လည္း ကန္႕လန္႕ကာထားေသာ ေသတၲာထဲဝင္၍ ပက္လက္လွန္ကာ ေခြေခြကေလး ေန၏။ေသာင္းပိုလည္း ေသတၳာပိတ္ကာ ေျပးေခ်၏။
ဖခင္ၾကီးကား ေက်ာင္းေပၚေရာက္လ်င္ တျခားေနရာသို႕ မရွာပဲ က်ႏုပ္ ေသတၳာဆီသို႕ တန္းလာကာ ေသတၲာအား ဖြင့္ျပီးေသာ္ က်ႏုပ္အား ၾကိမ္လံုးႏွင့္ အသားကုန္ရိုက္ေခ်၏။ က်ႏုပ္လည္း ေသတၲာထဲမွာ ခုန္ခ် ထြက္ေျပးျပီး ေက်ာင္းတိုင္ကို ကားယားခြကာ ေက်ာင္းေအာက္သို႕ ေလ်ာခ် ထြက္ေျပး၏။ဖခင္ၾကီးကား က်ႏုပ္ကဲ႕သို႕ ေလ်ာမဆင္းႏိုင္သျဖင့္ ေက်ာင္းေပၚ၌ က်န္ရစ္၏။က်ႏုပ္လည္း ေက်ာင္းေျမာက္ဘက္သို႕ ထြက္ေျပးခဲ႕ ေတာ့သည္။ထိုေန႕မွစ၍ အိမ္ကိုလည္း ထမင္းစားမျပန္ပဲ ဆယ့္ေလးငါးရက္ ခန္႕ ဆြမ္းက်န္ဟင္းက်န္မ်ားကို သိုမွီး စားေသာက္ေနေတာ့၏။ဖခင္ၾကီးရိုက္သျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းခြဲကာ ေသြးမ်ား ထြက္လာသည္ကို သတိယမိေတာ့ သည္။ု
က်ႏုပ္သည္ ငယ္စဥ္က ေက်ာင္း အင္မတန္ပုန္း၏။ဤေရြ႕ဤမ်ွ ေက်ာင္းပုန္းခဲ႕ပါလ်က္ မဟာဘြဲ႕ ရေအာင္ ပညာသင္ယူႏိုင္ခဲ႕ သည္မွာ လည္း အံ႕ၾသစရာပင္။ ေက်ာင္းမည္မ် ွပုန္းပုန္း အတန္းထဲတြင္ အဆင့္ တစ္မွ မဆင္းေခ်။
က်ႏုပ္ ဒုတိယတန္းတြင္ သင္ၾကားေပး ေသာ ဆရာဦးစစ္ဝင္းကား အင္မတန္ မွ အရိုက္သန္၏။သူရိုက္မွာေၾကာက္၍ ေက်ာင္းပုန္း ေက်ာင္းပုန္းလို႕ အရိုက္ ္ခံရႏွင့္ ခ်ာလပတ္လည္ေန၏။
တစ္ေန႕ေန႕လည္ ဆြမ္းစားျပီးခ်ိန္တြင္ က်ႏုပ္ႏွင့္ ေသာင္းပိုမွာ ေက်ာင္း မလိုက္ပဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းပုန္းဖို႕ ေနရစ္ခဲ႕ၾက၏။ သို႕ေသာ္ က်ႏုပ္တို႕ ေက်ာင္းပုန္းသည္ ကို အိမ္သို႕ ဘယ္သူက သတင္းေပး လိုက္သည္မသိ။က်ႏုပ္၏ ဖခင္သည္ ၾကိမ္လံုးကိုင္ျပီး ေက်ာင္းေပါက္ဝသို႕ လာေနေခ်၏။
က်ႏုပ္ႏွင့္ ေသာင္းပိုမွာ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းေပၚ ေဆာ့ေနရာမွ က်ႏုပ္ ္ဖခင္လာတာျမင္လ်င္ ေသာင္းပိုမွ ဟာ မင့္အေဖ လာေနျပီကြ တဲ႕။သို႕ႏွင့္ က်ႏုပ္လည္း ငါ သည္ေသတၲာထဲ ဝင္ပုန္းေနမယ္ကြာ။မင္းက ေသတၳာ ပိတ္ျပီး ေျပးေတာ့ဟု ေျပာလိုက္၏။ က်ႏုပ္လည္း ကန္႕လန္႕ကာထားေသာ ေသတၲာထဲဝင္၍ ပက္လက္လွန္ကာ ေခြေခြကေလး ေန၏။ေသာင္းပိုလည္း ေသတၳာပိတ္ကာ ေျပးေခ်၏။
ဖခင္ၾကီးကား ေက်ာင္းေပၚေရာက္လ်င္ တျခားေနရာသို႕ မရွာပဲ က်ႏုပ္ ေသတၳာဆီသို႕ တန္းလာကာ ေသတၲာအား ဖြင့္ျပီးေသာ္ က်ႏုပ္အား ၾကိမ္လံုးႏွင့္ အသားကုန္ရိုက္ေခ်၏။ က်ႏုပ္လည္း ေသတၲာထဲမွာ ခုန္ခ် ထြက္ေျပးျပီး ေက်ာင္းတိုင္ကို ကားယားခြကာ ေက်ာင္းေအာက္သို႕ ေလ်ာခ် ထြက္ေျပး၏။ဖခင္ၾကီးကား က်ႏုပ္ကဲ႕သို႕ ေလ်ာမဆင္းႏိုင္သျဖင့္ ေက်ာင္းေပၚ၌ က်န္ရစ္၏။က်ႏုပ္လည္း ေက်ာင္းေျမာက္ဘက္သို႕ ထြက္ေျပးခဲ႕ ေတာ့သည္။ထိုေန႕မွစ၍ အိမ္ကိုလည္း ထမင္းစားမျပန္ပဲ ဆယ့္ေလးငါးရက္ ခန္႕ ဆြမ္းက်န္ဟင္းက်န္မ်ားကို သိုမွီး စားေသာက္ေနေတာ့၏။ဖခင္ၾကီးရိုက္သျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းခြဲကာ ေသြးမ်ား ထြက္လာသည္ကို သတိယမိေတာ့ သည္။ု
No comments:
Post a Comment