ဖိုးရဲက်ား(၉)

ဖိုးရဲက်ား(၉)

ဖိုးရဲက်ားက စကားေလးေျပာလိုက္ရင္ နေဘထပ္နဲ႔ ေျပာေလ့ရွိတယ္ဗ်။စဥ္းစားေနတာ မဟုတ္ဘူး၊တစ္ခါတည္း လက္တန္းစပ္ေျပာ သြားတာဗ်၊။က်ဳပ္အိမ္နားက မၾကည္တင္က သူ႔အိမ္က ႏြားကို ေဆးကုေပးလို႔ ပိုက္ဆ့ံေလးေပးေတာ့ မယူရွာဘူး။မၾကည္တင္က ဇြပ္ထည့္ေပးေတာ့ ဟဲ့ ၾကည္တင္ရဲ႔ မေပးပါနဲ႔ဆို မခက္တခက္နဲ႔ကြယ္ အရက္တစ္ခြက္ေပမယ့္ နင့္အိမ္လာရင္ ေသာက္ရေသးတာဟ တဲ့။
က်ဳပ္တို႔ကေလးတုန္းက ဆိုေတာ့ မဆလေခတ္ကိုး။ ေတာင္သူေတြ ရြာသားေတြ အေတာ္ ဒုကၡေရာက္ရွာၾကသကိုး။ေခတ္ကလည္း မေကာင္းေတာ့ ဖိုးရဲက်ားက ညည္းရွာတယ္။ေခတ္ကာလကလည္း မေကာင္းဘူး။ေငြရရင္
္ေရႊငေတာင္ ေရာင္းလိုက္ခ်င္ေသးတဲ႔။
သူ႔မိန္းမေတာင္ ေရာင္းလို႔ရရင္ ေရာင္းခ်င္ေသးသတဲ႔။

ဟိုတေလာကေတာ့ သူရိယေန၀န္းဂ်ာနယ္ထဲက ေဆာင္းပါးေလးဖတ္မိေတာ့ က်ဳပ္ ဆယ့္ေလးငါးႏွစ္ အရြယ္တုန္းက ဖိုးရဲက်ား ရြတ္ျပတဲ႔ တေဘာင္ကို သတိယမိတယ္ဗ်။သူရိယေန၀န္းထဲက သံခေမာက္ေလးေယာက္နဲ႔ ဖိုးရဲက်ားေျပာျပတဲ႔ တေဘာင္နဲ႔က နည္းနည္းေလး ကဲြေနတယ္ ထင္ပါရဲ႔။ေကာင္းတာကေတာ့ အေကာင္းခ်ည္းပါပဲ။တိုင္းျပည္ကိုကယ္တင္မယ့္ သံခေမာက္ေဆာင္း လူစြမ္းေကာင္း ေလးေယာက္မ်ား လာဦးမယ္ ထင္ပါရ႔။ဲငါ႔ ေျမး အခု အဖိုးရြတ္ျပတာေတြ က်က္ထားစမ္းကဲြ႔။ဒါေတြက မလာေသးဘူး။ေနာက္မွ လာမွာတဲ႔။အဲဒီၾကရင္ တိုင္းျပည္က ခ်မ္းသာလာမွာကြ တဲ႔။အဖိုးက က်က္ထားဆိုလို႔ ဆိုေကာင္းေကာင္းရွိတိုင္း ဆိုလာခဲ႔တာ အဖိုးစာထဲက ဒႆသကၠရာစ္ ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ အဖိုးကို မေမးမိခဲ႔ဘူး။အဖိုးကလည္း ေသတာ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ျပီ။က်ဳပ္လည္း အဲဒီ စာတစ္လံုးထဲနဲ႔ ေခါင္းမူးလာတာ အႏွစ္ ၃၀ေက်ာ္ခဲ့ေပါ့။က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲ ဦးေဏွာက္ေျခာက္ခဲ႔ရတာ အခု ဒီဖြဘုတ္ၾကီး ေပၚလာမွပဲ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၀ိုင္းျပီး ဦးေဏွာက္ ေျခာက္ခိုင္းရေတာ့တယ္။က်ဳပ္လည္း တေဘာင္ေတြကို စိတ္၀င္စားလြန္းလို႔ အကုန္ေလ်ွာက္ဖတ္တာ ထြက္ခဲ႕သမွ်တေဘာင္ကေတာ့ အကုန္ မွန္ခဲ႔တာခ်ည္းပဲဗ်။အခုလည္း ဒီတေဘာင္ကို အျမန္ဆံုး မွန္ေစခ်င္လွျပီဗ်ာ။တိုင္းျပည္ကလည္း ဦးပုညစာထဲကလို အမြဲတကာ့ ထြဋ္ေခါင္ ဖြတ္မင္းေနာင္ ျဖစ္ေနတာမို႔။

ဒႆ သကၠရာဇ္ သိမ္းသည့္ႏွစ္တြင္
ရွင္က်က္ပရမာ မင္းေလာင္းလာသည္
သက္သာပန္းေတာင္း ျမိဳ႔တေကာင္း
ျမိဳ႔ေဟာင္းျမိဳ႔သစ္ တည္လိမ့္မည္။
လူစြမ္းေကာင္းေလးေယာက္ သံခေမာက္နဲ႔
ေနာက္လိုက္အတူ ပါလိမ့္မည္။
သူေတာ္ေယာင္ဟန္ ဖန္ဆင္းကူလို႔
သိၾကားမင္းက ဆင္ျဖဴသံုးစီး ျမင္းပ်ံၾကီးနဲ႔
အျပီးဆက္သ လာလိမ့္မည္။
တစ္စီးရွင္က ပိဋကတ္ေပစာတင္
တစ္စီးရွင္က ဘုရင္တက္စီး
တစ္စီးရွင္က ဇနီး မိဖုရား စီးလိမ့္မည္။
နန္းတက္ျပီးကာ တိုင္းျပည္မွာ
ရတနာေရႊမိုးေငြမိုး ရြာလိမ္႔မည္။
တစ္ရာ့တစ္ပါး လူမ်ဳိးမ်ား
စား၍မကုန္ ေပါလိမ့္မည္ တဲ႔။

က်ဳပ္လည္း ဖိုးရဲက်ားက က်က္ထာစမ္း ငါ႔ေျမးဆိုလို႔ က်က္ခဲ႔ရတဲ႔ တေဘာင္ပဲ။ဘယ္ေတာ့မ်ား လာမွာလည္းေတာ့ မသိေတာ့ဘူး