ဤကဲ့သို႔ အနီး၌ျဖတ္ေလ်ွာက္သြားေသာ ပဂၢိဳလ္တို႔ကိုသာမက ေကာက္စိုက္သူမတို႔မွာ
မိမိတို႔ ေကာက္စိုက္ယင္း ျမင္လိုက္ ရေသာ ေတာငွက္တိရစၧာန္တို႔ကိုပါ ထည့္သြင္း၍ သီဆိုတတ္ၾကေသးသည္။က်ႏုပ္တို႔ငယ္စဥ္က
ပထမတန္း ျမန္မာစာ ဖတ္စာအုပ္၌ သင္ခဲ့ရဖူးေသာ ကဗ်ာကေလးကို မွတ္မိၾကဦးမည္ ထင္ပါသည္။၎တို႔
ေကာက္စိုက္ရာ ေကာက္ငန္း အနီးမွ ျဖတ္ေျပးေသာ ယုန္ကေလးကိုပင္ ၎တို႔၏ သီခ်င္းတြင္ ထည့္၍
သီဆိုၾကသည္။
ပ်ိဳေလးတို႔ ငန္းဦး
ယုန္ကူးလို႔ ေျပး ၾကည့္လိုက္ၾကေဟ ေတာေျခမွာ ေရႊယုန္နက္ကယ္
ထိပ္ကြက္နဲ႔ေလး။
ေရႊဗ်ိဳင္းျဖဴရယ္ေလ
ေရခ်ိဳကန္ရိုး ငါးေကာက္ခဲ့ ဗ်ိဳင္းေရ ဗ်ိဳင္းေရ ဗ်ိဳင္းေရ
ဗ်ိဳင္းေရ ေရ။
ေလွေပၚက ၾကက္တူေရြးရယ္ ေလွေျပးတိုင္းေလွာ္ ေျပးတိုင္းေလွာ္
ေရႊခဲေရ ေတာ္ေတာ္ေလွာ္ပါ့
ေတာ္ေတာ္ေလွာ္ပါ့
အားေတာ္ကေသး။
ေရွးယခင္က ယေန႔ေခတ္ကဲ့သို႔ ေရတင္စက္မ်ာ မရွိၾကေခ်ရာ လယ္နိမ့္သည့္ဘက္မွေရကို
ျမင့္သည့္လယ္ ဘက္သို႔ ပို႔လိုလ်င္ ခႏြဲဆိုသည္႔ ကိရိယာကို သံုး၍ လက္ႏွင့္ထိုးတင္ၾကရသည္။ယင္းကို ခႏဲြထိုးသည္ဟု ေခၚသည္။ခႏဲြျပဳလုပ္ရန္
လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ျမင့္ေသာ ၀ါးလံုး သို့မဟုတ္ တိုင္ငယ္သံုးေခ်ာင္းကို ၾကီဳးခ်ည္၍ ေျမျပင္တြင္
ေထာက္လိုက္ပါ။ထိုအခါ သံုးေခ်ာင္းေထာက္တိုင္ တစ္ခု ရရွိမည္။ တစ္လံေက်ာ္ေက်ာ္ရွည္ေသာ
ၾကိဳးတစ္ဘက္ကို သံုးေခ်ာင္းေထာက္၏ အထက္ဘက္၌ ခ်ည္ပါေလ။ျပီးလ်င္ ႏွစ္ဂါလန္ခန္႔ဆန္႔ေသာ
ေရပံုးငယ္တစ္ခုကို တစ္လံလန္႔ရွိေသာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္း
ထိပ္တြင္ ၾကိဳးျဖင့္ ခိုင္ျမဲေအာင္ခ်ည္ပါေလ။ျပီးလ်င္
သံုးေခ်ာင္ေထာက္မွ က်ေနေသာ ၾကိဳးစကို ေရပံုးအနီး၌ ခ်ည္ပါ။သို့ဆိုလ်င္ ခႏဲြဆင္၍ ျပီးဆံုးျပီး
ေရတင္၍ ရေပျပီ။ေရပံုးႏွင့္ ကပ္ခ်ည္ထားေသာ တုတ္၏ အဖ်ားမွကိုင္၍ ေအာက္ဘက္မွေရကို အေပၚလယ္ဘက္သို႔
ထိုးတင္ႏိုင္ေပျပီ။မိုးေခါင္၍ ပ်ိဳးခင္မ်ား ေရမရွိ၍ ေသမသြားရေအာင္ ခႏြဲကို သံုး၍ ေရတင္ၾကရသည္။ေကာက္စိုက္သူမ
ပ်ိုေမတို႔မွာလည္း ပ်ိဳတို႔ေမာင္ ခႏြဲထိုးေနသည္ကိုပင္ ေရနက္ေအာင္ထိုးဖို႔ သီခ်င္းကေလးျဖင့္
လွမ္း၍ မွာတတ္ၾကေသးသည္။
သံုးပင္တိုင္ ေရႊခႏဲြနဲ႔ ေရနက္ေအာင္ထိုး နက္ေအာင္ထိုး ေရနက္ေအာင္ပါ့ ပ်ိဳ ႔ေမာင္ေထြးရဲ့
ထိုးပေလးေလး နက္ေအာင္ထိုး။ ။
ေကာက္စိုက္သူမေလးေတြမွာ လက္ထိပ္ကေလးေတြလည္း ရႊံ႔ထဲကို အျမဲထိုးစိုက္ေနၾကရရာ
လက္စြယ္ေတြ ငုတ္လို႔ အင္မတန္မွ နာက်င္လွေရာ့မည္။ေနကပူ ေရကပူ တစ္ေနကုန္ ခါးကုန္း၍ စိုက္ၾကရရွာေလေတာ့
ခင္မ်ာကေလးေတြ ပင္ပန္းရွာၾကေရာ့မည္။သို႔ေသာ္ျငားလည္း သူတို႔ကေလးေတြမွာ သူတို႔ဆရာ ေဘာက္သူၾကီးကို
အနားေပးပါဦးလို႔ တိုက္ရိုက္ မေျပာရဲရွာၾကေခ်။သီခ်င္းေလးဆို၍သာ အနားေပးဖို႔ ေျပာၾကရရွာသည္။
သနပ္ခါး နံ႔သာေရ ေခ်ြးေတြဥလို႔ ကုန္ျပီေဟ ေဘာက္သူၾကီး ဆရာေရ အနားေပးမွ ေတာ္မေလ။
တစ္ေနကုန္ဆံုး၍ မိမိတို႔စိုက္ခဲ့ေသာ လယ္ကေလး ပိတ္သြားလ်ွင္လည္း
ေက်းဇူးရွင္ လယ္ကေလးကို တခုတ္တရ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ၾကေသးသည္။
လယ္ညိဳေရႊတံုး ပိတ္ေပေပါ့ လံုး လံုး
ပိတ္ျပီလားေဟ မိေရႊတံုးေရ ျပန္အုန္းမယ္ေလ။ ။
No comments:
Post a Comment